31

۳۱ مین مطلبمه اما هنوز یاد نگرفتم منظم بنویسم.بسکه ذهنم آشفته هست.بسکه فکرم بهم ریخته هست.به قول آقای مدیر انقدر دور خودمو شلوغ کردم و برا خودم دردسر تراشیدم که خدا میگه بسه!یک ماه و نیمه خونه رو تمیز نکردم.یک ماه و نیمه آرایشگاه نرفتم.حالم شده عین آسمون بهار.یه دیقه خوبم؛ده دیقه رگبار.گیلاس بنده خدا که کلا هنگ کرده؛دقیقا نمیدونه من مادرشم یا الهه ی عذابش!خان هم که جرات نداره حرف بزنه در جا میزنم به دعوا و غربت بازی!گنگ نشستم بین این زندگی غر و قاطی و نمیدونم میخوام چکار کنم.مسخرشو دیگه در آوردم.تمام حال و روز و زندگیمو بستم به حضور معظم جادوگر؛تا رو میده خوبم،دو دیقه حالش بر وفق مرادم نباشه میریزم به هم.اینم شد زندگی؟تا کجا میخوام اینجور هپلی ادامه بدم؟؟من یه زنم؛یه مادرم؛تا کجا میخوام بی خیال همه و خانوادم زندگیمو چوب حراج بزنم؟؟؟حیف هوش و استعداد من.به گه کشیدمش...کی میخوام آدم بشم؟؟گیرم جادوگر زنشم طلاق داد اومد منو گرفت؟حله؟من راحت میشم؟

گیرم تو بغل اون نخراشیده گیرش انداختم؟؟چیز از درد من دوا میشه؟؟؟

مشکل من جادوگر و خان و تیمسار نیستن!مشکل خود نفهممه که هیچ جور نمیشینم پای زندگی خودم.انگار زورم میاد دو روز آروم زندگی کنم.برا خودم متاسفم.چرا عمرمو اینجوری به کام خودم زهر کردم؟؟چرا این بلاها رو سر خودم میارم؟؟؟میخوام به چی برسم؟کم نبود این همه ناکامی و تنهایی؟بس نبود اینهمه شکست؟حق من اینجا بود؟الان جای درس خوندن برا دکتری شدم آینه دق خودم؟؟گیرم زدم خودمم کشتم خب بعدش چی؟حله؟؟

پاشم برم سراغ خونه

این نشد زندگی که برا خودم و خان و گیلاس درست کردم...